Babil'e prolog

Ne çok zaman geçmişin gölgeli yollarından size yönelmeyi denedim
sizi bulmayı
sizde yeniden uykusuz gecelere kurulmayı..
Bu sokak bir meleğin tekinsizliğine açılıyor demiştiniz
o sokağı aradım bir ömür
o sokağın havasında erimeyi.. ve elbette o halde silinmeyi istedim
ama yoksunluğunuz geldi üzerine, üzerime..
kazındım her taşın her duvarın her kirli takırtısına
tüm şehir dokundu bana hoyrat
tüm şehir ilgisizce silkindi melekleri.

Bilirim unutulsa en iyisi. ama sizi unutmak.
sizce unutulmayı mı yeğlerdim yoksa?!
gövdenizin ateşli kıvrımlarından sıyrılıp zihninizin soluk bir noktasında yitmeyi de arzulardım..
arzu ne haylaz çocuk !
kentli bir duyarlığa kurban edilmiş her mesih onu susar uysa.. ve
açıkcası size ait olan ne varsa. ben oralarda bir yerlerde
kıvrılıp kaybolurum bri içbükey gümbürtüyle.

***********
Bir meleğe dokunmakla yenildim, doğru.
her temasta o bulutsu hazza gömülmekle bilindim.
ve biçildim kendi buyurgan aynamda o renkten bir şavkı keşfedince
ayrımı yoktu sizin o narin ellerinizden bu kanlı ziyafeti düzenleyen ellerin
ve mağlubum elbette o zerafet yükselip göğümü kaplayınca..

babilin yükselişi de çöküşü çamurdan
bir aşktan diğerine sıvışırken aynı çamur
sıvanan yüreğime.
önce yorgunluğu gelir biteviye aklıyla öpüşmenin,
bakışmanın gürültüsü uğuldar şakaklarında
sonra hırçın bir aşkbükey melekçocuk intiharları-
-nın her türlüsü bulunur hediyesi kırk paraya
bir kulenin bir kuyuya yansımasıyla savrulur yüklem uyluklarına
ben olduysam onduğumdan değil beyim diyor çocuk, her külhanda kavrulduğumdan
her düşüşte acemi kırıldığımdan

ne babil ne habil
yalnızca tenin hafızasıdır mağlupları avutan..